اتحاد و یک رنگی
سیری در تاریخ نشان می دهد که هیج عاملی به اندازه ی اتحاد و وحدت نتوانسته است موجبات قدرت و پیشرفت ملتها را رقم زند، و از طرف دیگر اختلاف و تفرقه بزرگ ترین عاملی است که پیوسته مانع اعطای خیر و رحمت الهی بر امتها شده و خواهد شد، چیزی که دشمنان ما به آن پی برده اند و با سرمایه گذاری بر این موضوع و ایجاد شبکه های ماهواره ای به نام شیعه، علیه برادران اهل سنت دشمنی خود را نشان می دهند.
حفظ اساس هر شریعتی بر اثر اتفاق و اتحاد است، ممکن است فروع از بین برود، لکن اصل و اساس را الفت و اتحاد نگه می دارد، و هر شریعتی که اساس او از بین رفت به سبب تفرقه و نفاق بود، لذا انبیاء و کتاب های آسمانی مردم را دعوت به اتحاد کرد ولیکن در زمان رسول خدا, این اصرار زیادتر گردید زیرا دین او تا قیامت باقی است. "حلال محمد حلال الی یوم القیامه و حرامه حرام الی یوم القیامه"
پیامبر اکرم ,، از بعثت تا رحلت همواره در آموزش ها و تعالیم خود و در عمل، در جهت نفی تفرقه و اختلاف، تحکیم پایه های وحدت، همبستگی، اخوت و همدلی میان مسلمین و حتی تفاهم با غیر مسلمین غیر معارض از اهل کتاب گام نهاده است. آن هم در میان اعراب بادیه که به نفاق و دوروئی معروف بودند اما اسلام و پیامبر آن، قبایل عرب را تحت لوای خود گردآورده و به دلهایشان الفت بخشیدند، تعصبهای جاهلیت را از میان بردند و کینه های ریشه گرفته در روزگاران قدیم در میان آنها محو شد. گام بسیار مهم دیگری که پیامبر اکرم, در جهت وحدت امت برداشت، متحد کردن مسلمانان مهاجر و انصار، تحت لوای اسلام بود که به نوعی یهودیان و غیر آنها، از هم پیمانان و امثال آن را، تحت پوشش می گرفت که البته به واسطه پیمانهایی بود که پیامبر با آنها می بست. عقد پیمان برادری و اخوت میان مهاجرین و انصار و بین قبائل انصار، ابتکاری بی سابقه و انقلابی بود که دشمنان اسلام بالاخص یهود و منافقان را ناامید و اختلافات میان دو جناح عمده اهل مدینه را ریشه کن نمود.
نزاعهای چندین ساله ی اوس و خرزج به وسیله وجود او خاتمه یافت و در سایه ی تعالیم آن حضرت برادر شدند، به واسطه اهمیت ائتلاف و اتحاد امر به نماز جماعت فرمودند. زیرا افراد نمازگزار از حال یکدیگر بااطلاع هستند. امر به فریضه ی حج برای اتحاد است امر به صله ی رحم و نهی از رهبانیت برای آن است که مسلمانها با یکدیگر متحد شوند. بدین وسیله پیامبر, اتحاد و همبستگی را بین مردم ایجاد می نمود.
اهمیت و ضرورت وحدت اسلامی به اندازه ای است که امام علی } پیکار و نبرد با عاملان تفرقه، اختلاف و نزاع در جامعه ی اسلامی را امری ضروری و اجتناب ناپذیر می داند. زیرا تفرقه، همچون موریانه ای خطرناک است که می تواند اساس و شاکله ی جامعه ی اسلامی را از درون بهم بپاشد و موجبات ذلت و شکست یک امت را رقم زند.
قرآن کریم در آیه " و اعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا... " وحدت و الفت را نعمت بزرگی دانسته که با آن، امت توانسته است از ذلت و هلاکت رهایی یابد و به قله های بزرگ عزت و شوکت دست یابد.
پیامبر اکرم, می فرمایند: " النجومُ امانُ لِأهل الأّرضِ مِن الغرقِ و أهلُ بیتی أمان لأمتی مِن الإختلاف"
ستارگان، مایۀ امنیت و نجات از غرق شدن برای اهل زمین هستند. ( زیرا در مسافرت دریایی، با کمک ستارگان به مقصد می رسیدند) و اهل بیت من، سبب امان و نجات امتم از اختلافات هستند. (پیام امام، ج 4، شرح خطبه 100، ص 372 )
این حدیث را (حاکم نیشابوری) از علمای معروف اهل سنت در کتاب (مستدرک) از (ابن عباس) نقل می کند و به دنبال آن می گوید: "هذا حدیثً صحیحُ الإسنادِ ؛" این حدیثی است که سندش صحیح است.
اتحاد از منظر نهج البلاغه:
در خطبۀ قاصعه به طور جامع، آثار و منافع انسجام اسلامی و زیانهای تفرقه و اختلاف را برمی شمارد از آنجایی که روح و ساختار این خطبه براساس مذمت کبر و خودخواهی و دعوت به تواضع و فروتنی است می توان از عوامل مهم تفرقه و اختلاف را که در این خطبه مطرح شده کبر را برشمرد.
یک امت آرمانی و الگو، آن است که حول مشترکات خود اجتماع کرده اند و ائتلاف واحدی در تصمیمات خود تشکیل دهند و از لحاظ باطنی نیز قلوب آنها همراه و هم جهت باشد.
امتی مقتدر است که نیرو، قدرت و توانهای دفاعی و نظامی آنها درراستای کمک و پشتیبانی از هم به کار رود نه در مقابل هم.
این نکته ای بسیار مهم در اختلاف افکنی های یزیدی های زمان است که با این اختلاف افکنی ها از بین بردن نظام جمهوری اسلامی را هدف اصلی خود قرار داده اند.
جامعۀ انسانی واحد، بینش عمیق و ژرف نگری و بصیرت خاصی پیدا می کند که تأکید رهبری جمهوری اسلامی همین است.
اگر امتی گرفتار تفرقه نزاع و درگیری های فرقه ای و مذهبی شود، خداوند متعال لباس کرامت را از آنها درآورده فراوانی نعمت را از آنها سلب خواهد نمود.
یکی از چالش های اساسی که وحدت اسلامی را هدف قرار داده اند، وجود اشخاصی هستند که با سرمایه گذاری بر روی همین محور اصلی یعنی اتحاد و وحدت، پایه ها و اساس اسلام را هدف قرار داده اند.
مشترکات دینی در میان مذاهب اسلامی قرآن کریم و شخصیت پیامبر, است که مهم ترین و اساسی ترین هستند و مشترکات زیادی را در احکام، عقاید، اخلاق و تاریخ و سیره ایجاد نموده اند.
مروری بر بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی پیرامون وحدت و برادری مسلمانان:
باید مواظب بود، باید مراقب بود. بارها ما گفته ایم، برای آدمهای آگاه و مطلع از اوضاع جهان و جهان اسلام هم این مثل روز روشن است که امروز اختلافات مذهبی در میان مسلمانان، یک وسیله و برگه ای است در دست دشمنان ما، یک شمشیر در دست دشمنان ما، همین اختلافات، صریح کردن مخالفتهای اعتقادی، به زبان آوردن مطالبی که کینه ها را برمی افزود، یکی از وسایلی است که دشمن ما از آن بیشترین استفاده را دارد میکند.
حضور نیروهای تکفیری که امروز متأسفانه در برخی از نقاط منطقه فعالند، خطر بزرگشان این نیست که بی گناهان را میکشند، آن هم جنایت است، بزرگ است؛ اما خطر بزرگ این است که دو گروه شیعه و سنی را نسبت به هم بدبین میکنند، این خیلی خطر بزرگی است، جلوی این بدبینی را باید بگیریم. نه از آن طرف شیعیان خیال کنند که یک گروه آنچنانی که با شیعه این جور رفتار میکند این جبهه اهل تسنن است که با اینها مقابله می کند این جبهه اهل تسنن که با اینها مقابله می کند، نه جبهه اهل سنت تحت تأثیر حرفهای آنها – آنچه آنها راجع به شیعه میگویند و تهمتهایی که می زنند و آتش افروزی هایی که می کنند- قرار بگیرند باید مراقب باشند، هم شیعه مراقب باشد، هم سنی مراقب باشد. این را بایستی در همه مناطق کشور همه بدانند، هم سنی ها بدانند، همه شیعه ها بدانند، نگذارند که این وحدتی امروز در بین کشور هست ( از بین برود)؛ که یکی از بخشها وحدت مذاهب شیعه و سنی و وحدت اقوام است. برجسته کردن خصوصیات قومی و دمیدن در آتش قوم گرایی، کارهای خطرناکی است، بازی با آتش است.
گاهی ما مسلمانها خودمان نقشه دشمن را درست نمی شناسیم، خود ما جزئی از آن نقشه دشمن می شویم، که امروز متأسفانه دنیای اسلام مبتلای به این است. نقشه دشمن، اختلاف افکنی در بین مسلمانان است، نقشه دشمن، تحریک عصبیتهای مذاهب مختلف اسلامی علیه یکدیگر است. نقشه دشمن این است که توجه امت اسلامی را از نقطه حقیقی خصومت و دشمنی – یعنی سرمایه داری فاسد و مفسد و صهیونیزم- منحرف کند و به جاهای دیگری متوجه کند... این سیاست آنهاست: مسلمانها باید با یکدیگر مبارزه کنند، سرگرم هم شوند، شیعه علیه سنی، سنی علیه شیعه؛ برای اینکه حواسها از نقطه اصلی دشمنی منعطف شود، نفهمند کیست که برای امت اسلامی دامهای خطرناکی گذاشته. اینها را ما باید بفهمیم، هم ملتها بفهمند، هم سیاستمداران بفهمند، هم روشنفکران بفهمند. (17/3/92)